«Στα Mikel σεβόμαστε τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων, εξασφαλίζουμε γι’ αυτούς άριστες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, ενώ καλλιεργούμε τις δεξιότητες και τη δημιουργικότητά τους.», (απόσπασμα από την επίσημη ιστοσελίδα των mikel coffee company).
Τα τελευταία χρόνια,με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και της ανάγκης να βγούμε από αυτήν,συντελείται μια βάρβαρη επίθεση ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα. Στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας» μειώνονται μισθοί, ελαστικοποιούνται ωράρια,εδραιώνεται η ανασφάλιστη εργασία και,φυσικά,μειώνονται τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής των εργαζομένων. Άμεση επίπτωση της πολιτικής αυτής είναι η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων,θανατηφόρων και μη.
…όταν ο θάνατός μας θεωρείται ένα ακόμη ατύχημα…
Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από το πρωί της 1ης Δεκεμβρίου,της ημέρας που σημειώθηκε έκρηξη στο κατάστημα Everest της πλατείας Βικτωρίας,με αποτέλεσμα το θάνατο της 42χρονης λογίστριας Βασιλικής Παραστρατίδου. Λίγες εβδομάδες μετά,στις 14 Φλεβάρη,σκοτώνεται στο δρόμο,εν ώρα εργασίας,ο κούριερ της Speedex Παναγιώτης Βρέτταρος,ενώ στις 13 Μαρτίου χάνει τη ζωή του και ένας 50χρονος χειριστής γερανού στο εργοτάξιο του Μετρό Θεσσαλονίκης. Ελάχιστες μέρες πριν,στις 6 Μαρτίου,τραυματίζεται στο πόδι συμβασιούχος εργαζόμενος της αποκομιδής απορριμμάτων στην Κέρκυρα,λόγω έλλειψης των στοιχειωδών μέσων ατομικής προστασίας.
Στο μακάβριο κατάλογο των νεκρών και τραυματισμένων εργατών έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη όνομα. Πρόκειται για τον 22χρονο Μέμο,που εργαζόταν ως ντελιβεράς στο κατάστημα των Mikel της Λ. Αθηνών,στον Κολωνό. Ο 22χρονος τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια της εργασίας του την Πέμπτη,2 Μαρτίου,ενώ μία εβδομάδα μετά,στις 9 Μαρτίου,υπέκυψε στα τραύματά του. Ο θάνατός του αποτελεί μία ακόμη απόδειξη των τραγικών συνεπειών που αποφέρουν η εντατικοποίηση της εργασίας και η έλλειψη των στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας από μεριάς της επιχείρησης.
…όταν η ζωή μας υποτάσσεται στα συμφέροντα της επιχείρησης…
Τα Mikel αποτελούν σήμερα μία από τις πιο ανεπτυγμένες επιχειρήσεις της χώρας. Συγκεκριμένα,διαθέτουν 137 καταστήματα σε Ελλάδα,Κύπρο και,πρόσφατα,στο Ντουμπάι. Η επισιτιστική αλυσίδα των Mikel θεωρείται σήμερα πρότυπο επιχειρηματικότητας,και δικαίως:πρόκειται για μια αλυσίδα της οποίας τα έσοδα ανήλθαν σε 343.305 ευρώ για το 2012, 1,57 εκατ. ευρώ το 2013 και 3,4 εκατ. ευρώ το 2014.Πώς όμως κατάφερε η συγκεκριμένη αλυσίδα να τριπλασιάζει τα έσοδά της,σε μια περίοδο όπου παρατηρείται οικονομική ύφεση σε όλα τα επίπεδα;Η απάντηση είναι απλή:μέσω της συνεχούς εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Τα καταστήματα Mikel είναι γνωστά για τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν σε αυτά. Αξιοποιώντας το νομικό οπλοστάσιο των αντεργατικών μέτρων που τους προσφέρει η κυβέρνηση,τα αφεντικά των Mikel επιβάλλουν ένα καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα, υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να δουλεύουνε 10ωρα,να πολυαπασχολούνται σε 2 ή και 3 διαφορετικά πόστα και,φυσικά,τους ασκούν απίστευτη πίεση ώστε «να βγει η δουλειά γρήγορα».Ταυτόχρονα,περιβόητη έχει γίνει πλέον η περίφημη ρήτρα που περιλαμβάνεται στα συμβόλαια των εργαζομένων,σύμφωνα με την οποία ο απολυμένος υποχρεούται να αποζημιώσει την εταιρεία αν,σε διάστημα ενός έτους,εργαστεί ο ίδιος ή κάποιος συγγενής α΄ βαθμού σε άλλη εταιρία του ίδιου είδους. Με τον τρόπο αυτό τα αφεντικά των Mikel εγκλωβίζουν τους εργαζομένους,οι οποίοι γνωρίζουν ότι,αν διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες εργασίας,κινδυνεύουν όχι μόνο να απολυθούν, αλλά και να μην μπορούν να εργαστούν στον τομέα τους επί έναν ολόκληρο χρόνο.
…τότε οφείλουμε να αντισταθούμε.
Είναι εμφανές ότι η εργοδοσία των Mikel,προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία της,δε διστάζει να πατήσει πάνω στα πτώματα των εργαζομένων. Η δολοφονική αυτή η εργοδοσία,όμως,δεν είναι μόνη της:έχει συνένοχους όλους αυτούς που εφαρμόζουν τις πρακτικές της,αλλά και όσους τη στηρίζουν με τον οποιοδήποτε τρόπο. Από τα τοπικά αφεντικά,που αγοράζουν το franchise των Mikel και επιβάλλουν το άθλιο εργασιακό καθεστώς τους στους εργαζόμενους,μέχρι τον τελευταίο πελάτη που πίνει αμέριμνος τον καφέ του,όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης για τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Σε μια χρονική περίοδο που η καταστρατήγηση των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων αποτελεί τον κανόνα,το να στηρίζει κανείς τέτοιου είδους καταστήματα,έστω και σαν απλός πελάτης,τον καθιστά συνυπεύθυνο για τη φτώχεια,την εξαθλίωση και το θάνατο των εργαζομένων. Αντίθετα,κόντρα στη λογική της αδιαφορίας και του ατομικισμού,οφείλουμε όλοι να βοηθήσουμε τους/τις εργαζόμενους/-ες να αναπτύξουν και να οργανώσουν το δικό τους αγώνα ενάντια στις αυθαιρεσίες και την καταπίεση των αφεντικών. Μέσα από συνελεύσεις και σωματεία βάσης,να δημιουργήσουμε ένα μαζικό εργατικό κίνημα,που θα υπερασπίζεται τα δικά μας δικαιώματα και θα προάγει τα δικά μας συμφέροντα. Μέσα από κοινούς αγώνες ανέργων και εργαζομένων,να αντισταθούμε στη διαρκή υποτίμηση και τη λεηλασία της ζωής μας. Μέσα από τη συλλογικοποίηση και την ενότητα,να καταπολεμήσουμε το σύστημα της καταπίεσης,της εκμετάλλευσης και της εργοδοτικής τρομοκρατίας.
ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Συνέλευση Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Κέρκυρας
– e-mail: syneleyshanergwn@espiv.net
– https://syneleyshanergwn.espivblogs.net/